Στους πρόποδες του βουνού Προφήτης Ηλίας στη Ρόδο, υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο χωριό - φάντασμα. Η Ελεούσα ή αλλιώς Καμποκιάρο, όπως το είχαν ονομάσει οι Ιταλοί δημιουργοί του, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί
Σε όλη την Ελλάδα συναντάμε χωριά ερειπωμένα χωριά - φαντάσματα όπου ο χρόνος σταμάτησε για πάντα. Κάποια εγκαταλείφθηκαν εξαιτίας φυσικών καταστροφών κι άλλα αφέθηκαν στην παρακμή και ερήμωσαν όταν έφυγαν οι κάτοικοί τους. Γεμάτα με εικόνες μυστήριου, τα χωριά αυτά εξάπτουν τη φαντασία όσων τα επισκέπτονται. Ποια να είναι άραγε η ιστορία τους;
Η Ελεούσα στη Ρόδο είναι μια τέτοια περίπτωση. Πρόκειται για ένα εγκαταλελειμμένο χωριό που έφτιαξαν οι Ιταλοί το 1935 και εγκατέστησαν εκεί υλοτόμους από τη Βόρεια Ιταλία. Σήμερα τα έρημα κτήρια έχουν παραδοθεί στη φθορά του χρόνου και προκαλούν δέος στον επισκέπτη.
Διαβάστε ακόμη:
- 10 πόλεις-φαντάσματα που προκαλούν ανατριχίλα
- Το χωριό-φάντασμα που αναπαύεται στην υδάτινη αγκαλιά του Μόρνου
Campochiaro: Ένα ιταλικό χωριό – φάντασμα στη Ρόδο
Το χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Προφήτης Ηλίας, σε υψόμετρο 270 μέτρων, 40 περίπου χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Ρόδου, χτίστηκε την περίοδο της ιταλικής κατοχής του νησιού, στα πρότυπα των δασικών χωριών των Ιταλικών Άλπεων και κατοικήθηκε από Ιταλούς ξυλοκόπους και τις οικογένειές τους. Campochiaro ήταν το αρχικό όνομά του. Στόχος τους δεν ήταν μόνο η εκμετάλλευση της ξυλείας, αλλά και η φροντίδα του δάσους για τουριστικούς λόγους - στον Προφήτη Ηλία διέμεναν οι επίσημοι επισκέπτες της Ρόδου. Φανταστείτε ένα χωριό μέσα ένα καταπράσινο δάσος με πλατάνια και πεύκα, με εντυπωσιακά κτήρια βαμμένα σε έντονα χρώματα.
Το Campochiaro κατοικήθηκε από το 1935 ως το 1947. Όταν οι Ιταλοί αποχώρησαν, το χωριό ερήμωσε. Κοντά στην πλατεία του χωριού, σε ένα κτήριο που λειτουργούσε παλαιότερα σχολείο, στεγάστηκε από το 1947 έως το 1970 το Σανατόριο των Δωδεκανήσων («Βασίλισσα Φρειδερίκη») που φιλοξενούσε φυματικούς από όλη την Ελλάδα.
Στο χωριό, που σήμερα ονομάζεται Αγία Ελεούσα, ο επισκέπτης θα δει επιβλητικά εγκαταλελειμμένα κτήρια. Το μεγαλύτερο, με τις καμάρες και τα καμπυλωτά μικρά μπαλκόνια, ήταν η αγορά. Λίγα μέτρα μετά την πλατεία, υπάρχει μια μεγάλη στρογγυλή υδατοδεξαμενή, όπου επιβιώνει το γκιζάνι, ένα μικρό ψάρι του γλυκού νερού που ζει μόνο στη Ρόδο και απειλείται με εξαφάνιση.
Διαβάστε ακόμη:
