«Με καλοδέχθη το βουνό, μου φτιάχνει προσκεφάλι με κάπαρη, με ρίγανη, με μέντα και θυμάρι» λέει ο Λαρισαίος, Θανάσης Παπακωνσταντίνου σε ένα στίχο του, ο οποίος περιλαμβάνεται και στον οδηγό «One Day in Kissavos» του Γιώργου Ζαρζώνη. Κάτι που θα νιώσει βαθιά όποιος επισκεφτεί τα χωριά του Κισσάβου και του Ολύμπου
«Θα πας ταξίδι στα παράλια της Λάρισας, στα χωριά του Κισσάβου και στην κοιλάδα των Τεμπών» μου είπαν. Δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα μιας που το μοναδικό που γνώριζα για την περιοχή ήταν οι στίχοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου από το ομώνυμο τραγούδι για την Κοιλάδα των Τεμπών. Ξεκίνησε έτσι, ένα ταξίδι, χωρίς πολλές προσδοκίες.
Όλα άλλαξαν όμως πολύ γρήγορα αφού πράγματι, το βουνό του Κισσάβου μας «καλοδέχθηκε». Αρώματα από λουλούδια, βαριές σκιές πλατάνων, ορμητικά νερά για rafting, τσίπουρα, νόστιμο φαγητό, γαλήνια θέα στο Αιγαίο και κυρίως φιλόξενοι άνθρωποι. Άνθρωποι που συνδυάζουν τη βαριά, «ορεινή» ψυχοσύνθεση αλλά παράλληλα τη χαλαρότητα και την ανεμελιά που φέρνει ο αέρας της θάλασσας. Όπως άλλωστε και ο τόπος τους, που είναι σαν ένα ψηλό βουνό πάνω στο Αιγαίο.
Διαβάστε ακόμη:
- Χίος: 10 πράγματα που πρέπει να κάνετε εκτός από το να πιείτε μαστίχα
- Πρέβεζα: Οι παραλίες που αξίζει να επισκεφθείτε
Βορειοανατολικά του νομού Λάρισας βρίσκεται το βουνό της Θεσσαλίας, ο Κίσσαβος που χωρίζεται από τον μεγάλο αδερφό του, τον Όλυμπο, από την κοιλάδα των Τεμπών και αποτελεί γεωλογική συνέχεία του. Στα δυτικά βλέπει τον κάμπο της Λάρισας και ανατολικά τη θάλασσα.
Ξεκινάμε τις στάσεις μας λοιπόν, μέσα σε ένα τοπίο γεμάτο πρασινάδα, η οποία «σπάει», πού και πού, από τα κατακόκκινα κεράσια που κρέμονται στις άπειρες κερασιές της περιοχής.
Μελιβοία
Η πρώτη στάση μας έγινε στο χωριό Μελιβοία, το μεγαλύτερο χωριό του δήμου Αγιάς του νομού Λάρισας που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 400 μ. Το χωριό απέχει 45 χλμ. από τη Λάρισα και ήδη ο καθαρός αέρας και η καταπράσινη φύση που κυριαρχούν γύρω μας, σε κάνουν να γεμίζεις ηρεμία και καθαρό οξυγόνο. Ανεβαίνοντας προς την πλατεία του χωριού, βλέπεις παραδοσιακά σπίτια και μικρά σοκάκια με τους κατοίκους να πίνουν τσίπουρα στα μικρά καφενεία. Με γέλιο θα σου πουν πως είναι απόγονοι του Φιλοκτήτη, του ήρωα του Τρωικού πολέμου. Θα σου πουν επίσης πως στον τόπο τους παράγονται τα καλύτερα πράσινα μήλα, τα γνωστά μήλα της Μελιβοίας.
Για όσους αγαπούν να ανακαλύπτουν τα βουνά περπατώντας τα, η περιοχή προσφέρει όμορφα ορειβατικά μονοπάτια. Εμείς ακολουθήσαμε για λίγο στο μονοπάτι Μελιβοία - Βελίκα. Ξεκινά δίπλα από την παραλία της Βελίκας και περνά μέσα από υπέροχα τοπία με δάση από πλατάνια, καστανιές και καρυδιές, εντυπωσιακούς καταρράκτες και ρεματάκια αλλά και πολλά ξύλινα παγκάκια για όσους θέλουν να ξαποστάσουν. Το μονοπάτι καταλήγει στο κέντρο του χωριού Μελιβοία. Είναι μια σχετικά εύκολη διαδρομή και πολλά σχολεία την επιλέγουν στις εκδρομές τους.
Και επειδή η Μελιβοία συνδυάζει τα πάντα, στην καρδιά του χωριού, υπάρχει ένα μοντέρνο, πανέμορφο εστιατόριο και wine bar, το La Gantem, με γκουρμέ γεύσεις (πολύ νόστιμο παραδοσιακό τραχανά με τζίντζερ και λεμόνι) και πολλά ακόμη πεντανόστιμα φαγητά.
Μεταξοχώρι
Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Ελβετός Ευγένιος Φαβρ άνοιξε τον δρόμο του μεταξιού σε ένα καταπράσινο χωριό δίπλα ακριβώς από την Αγιά. Μπορεί ο ευγενής Φαβρ να αυτοκτόνησε για χάρη του έρωτα αλλά η επιρροή της εκτροφής μεταξοσκώληκα στιγμάτισε για πάντα τον οικισμό που άκμασε ιδιαίτερα τον 18ο και 20ο αιώνα.
Το Μεταξοχώρι ή αλλιώς το χωριό των καλλιτεχνών, βρίσκεται σε απόσταση περίπου μισής ώρας οδικώς από τη Λάρισα και αποτελεί την ήρεμη δύναμη του Κισσάβου. Χτισμένο σε υψόμετρο 300 μ. είναι γεμάτο από πέτρινα αρχοντικά και καλντερίμια χτισμένα από τους ξακουστούς μαστόρους των Μαστοροχωρίων της Ηπείρου. Ανηφορίζοντας στα στενά του βλέπεις αυλές γεμάτες λουλούδια και δέντρα, πολλά δέντρα. «Και παλούκι να φυτέψεις εδώ στο Μεταξοχώρι, κάτι θα φυτρώσει» μας φωνάζει από το μπαλκόνι της μια χαμογελαστή κυρία.
Αν το επισκεφτείτε και νιώσετε την αύρα του, σίγουρα θα κατανοήσετε γιατί πολλοί καλλιτέχνες το έχουν επιλέξει ως καταφύγιο. Το «χωριό των καλλιτεχνών», το χωριό του Λουκιανού Κηλαηδόνη, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, της Κάτια Αντωνοπούλου, της Μάρθας Φριντζήλα και άλλων φαίνεται πως με τα πλατάνια του «δροσίζει» - εκτός από την ατμόσφαιρα - και τον νου, φέρνοντας έμπνευση και δημιουργικότητα. Είναι φιλόξενο και παραδοσιακό αλλά ταυτόχρονα μποέμ και μυστηριακό.
Το χωριό διαθέτει ένα πανέμορφο ξενώνα, το Αρχοντικό Σουλιώτη. Ένα γνήσιο, περιποιημένο αρχοντικό του 19ου αιώνα, εναρμονισμένο με την αρχιτεκτονική του χωριού. Aξίζει να επισκεφτείτε το Μεταξοχώρι, όταν έχει κάποιο πανηγύρι. Για παράδειγμα, τον Δεκαπενταύγουστο ή σε κάτι πιο ιδιαίτερο, στις αρχές του Ιούνη, στη γιορτή του κερασιού που συνοδεύεται με λαϊκή μουσική, χορούς, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας. Και αν δεν σας αρέσουν τα πανηγύρια, η επίσκεψη αξίζει μόνο και μόνο για να δοκιμάσετε τη γευστική μαρμελάδα κεράσι.
Αμπελάκια
Χτισμένα στις βορειοδυτικές πλαγιές του Κισσάβου, 31 χλμ. από την Λάρισα και «κρεμασμένα» πάνω από την κοιλάδα των Τεμπών, βρίσκονται τα «αρχοντικά» Αμπελάκια. Ο αέρας εδώ αναδύει μια αίσθηση πολυτέλειας αφού το πράσινο της περιοχής κοσμούν πανέμορφα αρχοντικά που παραμένουν από τον 18ο αιώνα. Τότε που το χωριό γνώρισε μεγάλη οικονομική αίγλη.
Το «μπαλκόνι του Κίσσαβου» όπως χαρακτηρίζονται τα Αμπελάκια, έγιναν πασίγνωστα κυρίως για την ίδρυση, το έτος 1778, του πρώτου συνεταιρισμού στον κόσμο, με την ονομασία «Κοινή Συντροφία και Αδελφότης των Αμπελακίων», που αντικείμενο είχε την παραγωγή, επεξεργασία, βαφή και εμπορία κόκκινων, άλικων, νημάτων. Ο συνεταιρισμός διέθετε συνολικά 24 εργαστήρια, πλυντήρια και βαφεία, όπου γινόταν η επεξεργασία και η παραγωγή του τελικού προϊόντος. Στη συνέχεια τα βαμμένα νήματα εξάγονταν στο εξωτερικό. Εκείνη τη «χρυσή» εποχή χτίστηκαν όλα σχεδόν τα αρχοντικά του οικισμού, πολλά από τα οποία έχουν αναπαλαιωθεί σήμερα. Ο συνεταιρισμός διατηρήθηκε μέχρι το 1812.
Στα σοκάκια των Αμπελακίων θα ξεχαστείς στον χρόνο. Θα ανακαλύψεις το λαογραφικό μουσείου του τόπου και θα γοητευτείς από την επίσκεψη στο αρχοντικό του Γεωργίου Σβαρτς, προέδρου του Συνεταιρισμού των Αμπελακίων. Ένα αρχοντικό με αδιανόητη λεπτομερή διακόσμηση και πολύχρωμες τοιχογραφίες και ένα τεράστιο θησαυροφυλάκιο στο ισόγειό του. Απαραίτητη σίγουρα είναι και μια στάση στην σκιερή κουκλίστικη πλατεία που φιλοξενεί μικρά, παραδοσιακά καφέ και εστιατόρια κάτω από έναν τεράστιο πλάτανο.
Κοιλάδα Τεμπών
Κατεβαίνοντας από τα Αμπελάκια συναντάς την κοιλάδα των Τεμπών. Έναν κατάφυτο παράδεισο που σχηματίζεται ανάμεσα στον Όλυμπο και στον Κίσσαβο. Η κοιλάδα έχει μήκος 10 χιλιόμετρα, ενώ στο στενότερο σημείο της σχηματίζεται φαράγγι με πλάτος 25 μέτρα και βάθος περίπου 500 μέτρα. Στο εσωτερικό της ρέει ο πολυτραγουδισμένο ποταμός Πηνειός.
Τα Τέμπη αποτελούν καταφύγιο για σπάνια πουλιά και αρπακτικά (225 είδη, ανάμεσά τους κορμοράνοι, ερωδιοί και φλαμίνγκο), ενώ υδροχαρή δέντρα όπως πλατάνια, λεύκες και ιτιές που φυτρώνουν μέσα από τα νερά του ποταμού, συνθέτουν το τοπίο. Μαγικό σημείο για ράφτινγκ, μέσα σε ένα τοπίο από βραχώδεις πλαγιές που συνδυάζονται με ψηλά πλατάνια.
Ραψάνη
Και επειδή και ο Όλυμπος δεν πρέπει να μείνει παραπονεμένος, η γραφική κωμόπολη του Κάτω Ολύμπου, στο βορειοανατολικό άκρο της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας, η Ραψάνη, δεν μπορεί να λείπει από την επίσκεψη μας στις συγκεκριμένες περιοχές. Χτισμένη σε υψόμετρο 500 μ., περίπου μισή ώρα από τα Αμπελάκια, φημίζεται για τα κρασιά και το υγιεινό κλίμα της. Και πράγματι, και τα δύο τα απολαμβάνεις με το που πατήσεις το πόδι σου στο χωριό.
Σ’ αυτόν τον τόπο, η γειτνίαση με τη θάλασσα και ο Όλυμπος που χαρίζει δροσιά, δεν επιτρέπουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Τα αμπέλια γεμίζουν τις πλαγιές και τα μυρωδάτα τους σταφύλια δίνουν κρασιά κόκκινα, βαθιά με προστατευμένη ονομασία προέλευσης, διάσημα σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε, το εκθεσιακό υλικό του Μουσείου Οίνου και Αμπέλου φανερώνει τη στενή σχέση των Ραψανιωτών με την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοποίηση και αξίζει να το επισκεφτείτε.
Η Ραψάνη διαθέτει δανειστική βιβλιοθήκη που βρίσκεται στη σοφίτα του πρώην κοινοτικού καταστήματος της πλατείας. Μιας πλατείας με μαγαζιά, όπου μπορείς να απολαύσεις νόστιμα κρέατα ή να χαλαρώσεις πίνοντας τσίπουρο στη δροσιά της.
Στη Ραψάνη παραθέριζε σε νεαρή ηλικία, μαζί με μέλη της οικογένειάς του, ο σπουδαίος πεζογράφος Μ. Καραγάτσης (κατά κόσμον Δημήτριος Ροδόπουλος). Το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο οφείλεται σε ένα ραψανιώτικο καραγάτσι (φτελιά), στο οποίο συνήθιζε να κάθεται και να διαβάζει ο σπουδαίος πεζογράφος.
Παραλίες, ιαματικά νερά και βόλτα με βάρκες στον Πηνειό
Στη σκιά του ορεινού Κισσάβου, στο Αιγαίο, θα βρείτε υπέροχες παραλίες με καταγάλανα νερά. Η παραλία του Αγιόκαμπου περιλαμβάνει περισσότερες από 30 παραλίες αφού η ακτογραμμή της φτάνει τα 70 χλμ. Κοσμικές, ερημικές, με άμμο ή όχι, θα σας εντυπωσιάσουν. Εμείς λατρέψαμε την Βελίκα η οποία με τέσσερις γαλάζιες σημαίες αποτελεί ένα από τα ομορφότερα θαλάσσια θέρετρα αλλά και - τον πιο ερημικό - Ρακοπόταμο που προσφέρεται για ελεύθερο κάμπινγκ.
Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν γραφικά μοναστήρια (Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ανατολής, Μοναστήρι Αγίου Παντελεήμονα) που μπορείτε να επισκεφτείτε αλλά και τα θεραπευτικά, ιαματικά λουτρά στο Κόκκινο Νερό.
Μη διστάσετε να κάνετε βόλτα με βάρκες στο Δέλτα του Πηνειού αλλά και μια στάση στο οινοποιείο «Ντούγκος», στους πρόποδες του Ολύμπου, για να δοκιμάσετε τα ξακουστά κρασιά του.
Η επίσκεψη στα χωριά και στην παραλία μπορεί να γίνει μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο αφού όλα βρίσκονται σε κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο και πολύ κοντά στη Λάρισα.
Από την επίσκεψη αυτή στη Θεσσαλία καταλαβαίνεις πως ο Κίσσαβος και ο Όλυμπος δεν είναι απλά βουνά. Είναι ένα ολόκληρο ταξίδι ανακάλυψης της φυσικής ομορφιάς. Οι άνθρωποι στα χωριά αυτά αγαπούν τη φύση, δεν την εκμεταλλεύονται κι εκείνη με τη σειρά της τους δίνει τους καρπούς και την ομορφιά της απλόχερα, κάνοντάς τα έναν ιδανικό προορισμό για παρέες, για οικογένειες αλλά και για πιο μοναχικά ταξίδια. Και για να βοηθήσει και τους πιο αναποφάσιστους, αυτούς που δεν μπορούν εύκολα να απαντήσουν στο ερώτημα βουνό ή θάλασσα, η Θεσσαλία απαντά με σιγουριά, και τα δύο.
