Εκεί που η Δύση συναντά την Ανατολή βρίσκεις τα πάντα - ίσως και τον εαυτό σου.
Από την Ελένη Μπεζιριάνογλου
Σου έχει τύχει να μην έχεις δει ποτέ ένα μέρος ή έναν άνθρωπο αλλά για κάποιο λόγο να είσαι αρνητικά προκατειλημμένος απέναντί του; Λοιπόν, αυτό είχα πάθει εγώ με την Κωνσταντινούπολη. Κάθε φορά που συζητούσαμε για ταξίδια και «έπεφτε» σαν πρόταση απλά δεν με ενθουσίαζε η ιδέα.
Θες να φταίει που ο παππούς μου ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία και ένιωθα εκείνο το «αγκάθι» των ξεριζωμένων; Θες που σκεφτόμουν ότι με τόσο κόσμο (σχεδόν 20 εκατ. κατοίκους κι άλλους τόσους τουρίστες) τη φανταζόμουν «στριμωγμένη» και βρώμικη; Θες που είχα ακούσει για την γεμάτη μπαχάρια κουζίνα της; Θες ότι μετά και την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί μου φάνταζε πολύ «μουσουλμανική»;
Κάτι από αυτά, ίσως και όλα με κρατούσαν σε απόσταση. Κι όταν ήρθε η πρόσκληση από το Γραφείο Πολιτισμού της Τουρκίας στην Ελλάδα, σκέφτηκα ότι ήταν καλή στιγμή να διαπιστώσω αν έκανα λάθος ή όχι. Και έκανα. Σε όλα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Jenny.gr
