Χτισμένη σε μια ορεινή και απομακρυσμένη τοποθεσία στη βόρεια Κάρπαθο, η Όλυμπος είναι ένας παραδοσιακός οικισμός που μοιάζει με ζωντανό λαογραφικό μουσείο
H Κάρπαθος, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, είναι ένας τόπος πλούσιος σε εικόνες και αντιθέσεις. Ανάμεσα στα πολλά όμορφα μέρη της, υπάρχει ένα ορεινό χωριό-στολίδι που αντιστέκεται στον χρόνο. Σε υψόμετρο 310 μέτρων, ανάμεσα σε δύο βουνοκορφές της βόρειας Καρπάθου, η Όλυμπος είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο όμορφους οικισμούς του νησιού, ένα χωριό-ζωντανό λαογραφικό μουσείο.
Φτάνοντας στον απομονωμένο οικισμό της Ολύμπου, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος που όμοιό του δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Στέκεσαι με δέος μπροστά στο ορεινό τοπίο άγριας φυσικής ομορφιάς, αλλά και στην ευλαβική τήρηση των παραδόσεων.
Τα πολύχρωμα και καλοδιατηρημένα σπίτια κατεβαίνουν την κορυφογραμμή, σφιχτά «δεμένα» μεταξύ τους. Πέτρινοι ανεμόμυλοι και παλαιές εκκλησίες (ξεχωρίζει ο ναός της Παναγίας, του 16ου αιώνα, με ξυλόγλυπτο τέμπλο και αξιόλογες τοιχογραφίες) συμπληρώνουν την εικόνα.
Το σημείο που βρίσκεται το χωριό επιλέχθηκε καθώς οι κάτοικοι αναζητούσαν καταφύγιο από τις επιδρομές των πειρατών κι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους παραλιακούς οικισμούς για ορεινότερα και πιο δυσπρόσιτα σημεία του νησιού. Έτσι, γύρω στον 7ο αιώνα, ιδρύθηκε ο σημερινός οικισμός Όλυμπος- ή Έλυμπος στο τοπικό ιδίωμα.
Ο οικισμός χτίστηκε ακολουθώντας την αρχιτεκτονική των οχυρωμένων μεσαιωνικών νησιωτικών οικισμών και την εικόνα αυτή διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Την ονομασία Όλυμπος την οφείλει στο παλαιότερο όνομα του βουνού στους πρόποδες του οποίου χτίστηκε, και το οποίο σήμερα ονομάζεται Προφήτης Ηλίας.
Η Όλυμπος παρέμεινε μέχρι πρόσφατα αποκομμένη από τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας, ακόμα και από την υπόλοιπη Κάρπαθο. Καθόλου περίεργο λοιπόν που αυτή η μικρή κοινωνία ανέπτυξε μιαν εντελώς ξεχωριστή πολιτισμική παράδοση, με πολλά στοιχεία της να διατηρούνται ακόμα.
Η αίσθηση πως ο χρόνος έχει σταματήσει κυριαρχεί σε αυτό το χωριό. Χαρακτηριστική είναι η παραδοσιακή φορεσιά της περιοχής που φοριέται ακόμα και σήμερα από τις γυναίκες της Ολύμπου, ενώ μπορεί κανείς να ακούσει και την τοπική διάλεκτο.
Η ιδιαίτερη προσήλωση των κατοίκων της Ολύμπου στις παραδόσεις γίνεται ακόμα πιο εμφανής την περίοδο του Πάσχα. Οι άντρες και οι γυναίκες του χωριού ακολουθούν μια αυθεντική τελετουργία πένθους και θρήνου στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, αλλά και παραδοσιακού εορτασμού, που κορυφώνεται τη Λαμπρή Τρίτη.
