Η βρετανική εφημερίδα ταξιδεύει τους αναγνώστες της στην Ύδρα μέσα από ένα υπέροχο άρθρο.
Ένα άρθρο-ύμνο για το αρχοντικό νησί του Αργοσαρωνικού, με τίτλο «Ύδρα: Το ελληνικό νησί για ονειροπόλους», δημοσίευσε η εφημερίδα Guardian.
Με αφορμή την έκδοση του νέου της βιβλίου, «Α Τheatre for Dreamers», που διαδραματίζεται στην Ύδρα του 1960, η Βρετανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Polly Samson (σύζυγος του David Gilmour των Pink Floyd), περιγράφει με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο τις ομορφιές και την ξεχωριστή γοητεία του νησιού.
Η Samson αναφέρει ότι την τελευταία φορά που έφυγε από την Ύδρα, πριν από περίπου δύο μήνες, μία μέρα πριν η ελληνική κυβέρνηση κλείσει τα σχολεία της χώρας, φρόντισε να ρίξει μερικά κέρματα στο λιμάνι από το πλοίο - όπως έκανε και η Didy Cameron, ένας από τους αληθινούς χαρακτήρες του μυθιστορήματός της, η οποία πίστευε ότι έτσι θα εξασφάλιζε την επιστροφή της στο νησί.
Στη συνέχεια η συγγραφέας περιγράφει τις εντυπώσεις της από την Ύδρα και μερικές από τις αγαπημένες της διαδρομές στο νησί.
«Στην Ύδρα, οι κόκορες λαλούν όλη τη νύχτα. Το πρωί ηχούν πολλές καμπάνες. Αν και το νησί έχει μήκος μόλις 10 μίλια και το μεγαλύτερο μέρος του είναι ακατοίκητο, υπάρχουν περισσότερες από 300 εκκλησίες, οι περισσότερες με καμπάνες, εκ των οποίων καμία δεν ηχεί όμορφα. Με τον καιρό μαθαίνεις να κοιμάσαι υπό τον ήχο τους. Καθώς κατεβαίνουμε μέσω σκαλοπατιών στο λιμάνι της Ύδρας, τη μοναδική πόλη του νησιού, το άρωμα των λευκών λουλουδιών είναι σχεδόν πανίσχυρο. Ο "Cato", η μικρή γάτα του δρόμου που μας υιοθέτησε, πηδά από τον τοίχο απέναντι από το σούπερ μάρκετ και μας ακολουθεί μέσα από την πλατεία, όπου τα πορτοκάλια ωριμάζουν στα δέντρα γύρω από τις προτομές των μεγάλων ζωγράφων του νησιού».
Σχετικά με την πρώτη της επίσκεψη στο νησί, λέει: «Πήγα για πρώτη φορά στην Ύδρα πριν από έξι χρόνια, όταν ήταν απλά ένα όμορφο ελληνικό νησί και όχι ένα μέρος που επισκέφθηκα για να επικοινωνήσω με τα φαντάσματά του. Δεν νομίζω ότι ήξερα καν ότι ήταν το νησί στο οποίο είχε ζήσει ο Leonard Cohen και δεν ήξερα τίποτα για την Charmian Clift, τον George Johnston και την μποέμ κοινότητα που είχαν δημιουργήσει.
Ήταν μέσα Μάιου και θέλαμε μια χαλαρή εβδομάδα με τους φίλους και τα παιδιά - και εγγυημένη ηλιοφάνεια. Η δημοσιογράφος Rosie Boycott μας συνέστησε την Ύδρα επειδή, όπως είπε, το νησί περιβάλλεται από τα πιο καθαρά νερά που έχεις κολυμπήσεις ποτέ. Δεν υπάρχουν αμμώδεις παραλίες. Αντιθέτως, είναι ένας τόπος με πευκόφυτους όρμους, ζεστά βράχια και, ναι, κρυστάλλινα νερά με πολύχρωμα βότσαλα που λάμπουν. Το καλύτερο από όλα είναι ότι δεν υπάρχουν αυτοκίνητα στην Ύδρα ή ακόμη και ποδήλατα. Οι δρόμοι είναι πολύ απότομοι για τροχούς και αποτελούνται κυρίως από στενά δρομάκια και σκαλοπάτια κομμένα κατευθείαν στο βράχο. Όλα πρέπει να μεταφέρονται από το λιμάνι με τα πόδια ή με γαϊδουράκια».
Η συγγραφέας ανυπομονεί για την επιστροφή της στο νησί: «Ονειρεύομαι την άφιξη, τη στιγμή που το ιπτάμενο δελφίνι στρίβει αριστερά στο λιμάνι της Ύδρας. Χρειάζεται περίπου μιάμιση ώρα από τον Πειραιά, ακριβώς νότια της Αθήνας. Η πρώτη εικόνα του νησιού από το πλοίο είναι οι μακριοί, γυμνοί “ώμοι" του από γκρίζους και άγονους βράχους. Και έπειτα η στροφή και η μεγάλη αποκάλυψη [...] Αναστενάζω. Η κόρη μου κοιτάζει ψηλά και ρωτά: "Τι συμβαίνει;" Και της λέω ότι φαντάζομαι πώς θα ήταν να φτάσω στην Ύδρα αυτή τη στιγμή. “Ξέρω ακριβώς τι θα έκανες, τι θα έλεγες. Κάνεις το ίδιο κάθε φορά. Σταματάς και παίρνεις μια βαθιά μυρωδιά του αέρα και λες: "Έτσι μυρίζει ο παράδεισος"».
